koczować

koczować: koczować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, koczowaćczuję, koczowaćczuje {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o plemionach, grupach ludzkich, pojedynczych osobach: nie mieć stałego miejsca pobytu, prowadzić nieosiadły, wędrowny tryb życia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Plemiona koczujące. Koczujący Cyganie. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przebywać gdzieś chwilowo w trudnych warunkach, w czasie klęsk żywiołowych, wojen, niepokojów społecznych': {{/stl_7}}{{stl_10}}Koczować pod gołym niebem. Koczować w namiotach. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

koczować — ndk IV, koczowaćczuję, koczowaćczujesz, koczowaćczuj, koczowaćował 1. «prowadzić nieosiadły, wędrowny tryb życia; przenosić się z miejsca na miejsce, zmieniać często miejsce pobytu, wieść życie włóczęgi» Plemiona koczujące. 2. pot. «przebywać… … Słownik języka polskiego
koczowanie — n I rzecz. od koczować … Słownik języka polskiego
wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias